Tien jaar na mijn eerste 100km van Winschoten sta ik dit jaar weer aan de start. De laatste keer dat ik mee heb gedaan was in 2019, en liep ik mijn huidige persoonlijke record van 9:33. Dit jaar heb ik als doel om dat te verbeteren. Ik heb vijf jaar meer ervaring, maar ben uiteraard ook vijf jaar ouder.

De laatste week voor de start gaat zoals gebruikelijk als ik mijzelf een serieus doel heb gesteld (zo 1 a 2x per jaar). Ik word steeds zenuwachtiger en heb er uiteindelijk eigenlijk al geen zin meer in. Zaterdagochtend is het nog donker als taxiservice Nico mij om 6:45 ophaalt. Extra vroeg, want we moet dit jaar voor het eerst onze persoonlijke voeding vooraf inleveren bij een jurypost (die het dan naar de verzorgingspost brengt). Zo’n Nederlandse Kampioenschap brengt wat extra regelgeving met zich mee. We ontmoeten verschillende andere deelnemers en Eddy H. is in de nacht van Assen naar Winschoten gelopen, eigenlijk is dat lopen ook best gezellig. Dat het prima weer is, helpt ook.

Dan om 09.00 stipt begint het circus, 10x hetzelfde rondje van 10km. Voor spannende trails of mooie vergezichten hoef je niet naar Winschoten, voor behulpzame vrijwilligers en enthousiast publiek langs het parcours zeker wel. Vanaf het begin zitten er mensen langs het parcours, in de eerste ronde nog vooral met koffie en thee, maar in de tweede ronde zie ik de eerste biertjes opengaan. Veel plekken zijn versierd, enkele straten hebben erg uitgepakt met thema’s als monopoly en fc Groningen (inc tribune). Op veel locaties ook geluidsboxen in vele soorten en maten, wat de sfeer zeker ten goede komt.

Mijn doel is om sowieso onder de 9:30 te lopen. Ik wil beginnen in 5:30 per km (55min per rondje), en dit zeker de eerste 5-6 uur vasthouden. Daarna mogen de kilometertijden iets oplopen, maar wil het onder de 6:00 per km houden. Zo kom ik de eerste uren prima door, loop niet in de buurt van bekenden en klets ook niet veel onderweg. Taakgericht lopen is vandaag het idee.

In het begin van de middag is mijn supportcrew aangekomen. Mijn ouders, huisgenoot E en de kinderen en huisvriendin M. Veel tijd om met ze te kletsen heb ik niet, maar het geeft elke keer wel een kleine boost.

Mijn maag gedraagt zich de hele dag naar behoren, ik probeer minstens 75 gram koolhydraten per uur binnen te krijgen. In het begin nog met wat vaste voeding als een krentenbol of gevulde koek, maar ook al redelijk snel is het toch voornamelijk sportdrank en gelletjes. Op ongeveer 70km krijg ik een wat rare pijn in mijn maag, die ik niet gelijk herken maar enkele kilometers dieper ademhalen en bij de verzorgingspost paar glazen cola en water lost het op.

Na 80km beginnen de benen wel zwaar te worden, maar ergens weet ik dat het ook gedeeltelijke mentaal is. Ik vermoed ergens dat als er iets zou gebeuren dat mij nog een boost zou geven ik nog een iets hoger tempo zou kunnen lopen (bv 5:45 ipv 6:00), maar het lukt mij toch niet om bij het vaatje met die paar procent extra energie te komen.

De laatste twee rondjes gaan net aan onder het uur, en dat is prima. Een paar kilometer voor de finish staat Eev nog langs de kant, ze wist dat ik zou komen en heeft even op mij gewacht. Ze loopt nog stukje (tegen alle regels in) met mij mee, en dan de laatste kilometer geniet ik vol op van de sfeer en de mensen. In 9:21 kom ik over de finish, het is gelukt.

Nico loopt met Tamara met als doel te finishen, dus ik neem de trein naar huis. Naar het station lopen lukt, maar ben toch blij dat de supportcrew mijn tas draagt