Abcoude Ronde Venenmarathon

Afgelopen weekend stond er van alles op het programma. Vrijdagavond concert in Vera, zaterdag vroeg naar Zwolle voor scholingdag van mijn Fietsersbond werk en dan door naar meervoudigmarathonfinisher Edwin P. in Amsterdam om zondagochtend te starten in Abcoude bij de Ronde Venen marathon.

Maar corona is goed voor de rust, dus geen concert en scholingdag maar gelukkig wel de marathon en zo reis ik zaterdag in de loop van de dag volledig fris naar Amsterdam.

Zondagochtend is het van deur naar deur nog een paar minuten met de trein en zo ben ik om 09.15 in Abcoude. Hulde aan de organisatie dat ze een evenement van toch enige omvang (400 marathonlopers, en nog 400 op de andere afstanden) binnen een week hebben kunnen aanpassen aan de meest recente regels. Ook kudos voor de gemeente natuurlijk dat ze het evenement zijn blijven steunen.

Bij aankomst is het allemaal strak georganiseerd, het afhalen van startnummer is buiten en geen lange rijen. Wie binnen gebruik wil maken van de sporthal (kleedkamer en garderobe), heeft een QR-code nodig. Die heb ik alleen op mijn telefoon, moet ik die dan de hele marathon bij mij houden, zodat ik bij terugkomst weer mijn code kan laten zien? Nee dat hoeft niet, ik krijg een polsbandje waarmee ik na afloop weer naar binnen kan, en kan mijn telefoon gewoon bij mijn spullen achterlaten. Handig!

Na het omkleden loop ik naar buiten, en loop weer naar binnen. Het is eigenlijk veel te warm voor een lange broek, dus korte broek toch maar aan. Achteraf een juiste keuze.

De sporthal is 1,2km van de startplek, de organisatie zet bussen in maar ik dribbel rustig naar de start. Het is nog frisjes maar het zonnetje schijnt, ik klets kort met wat bekenden en sluit aan bij de start, daar sta ik naast Roel en Wessel die ik ken van de loopjes in het Noorden van Nederland. We starten, het is druk op het parcours met 600 lopers en een lading fietsers voor de duo-lopers.

Het is heerlijk zonnig weer, als we Abcoude uitlopen via voornamelijk verharde wegen. Via Baambrugge gaan we naar Wilnis. Roel en Wessel zijn ervaren pacers en ook nu houden we een stabiel tempo aan van zo rond de 5:20 per km. Er zijn voldoende verzorgingsposten met water, sportdrank en soms banaan en ontbijtkoek. Halverwege is het ineens feest, als er ook pannenkoeken op het menu staan, dit alles begeleid met livemuziek van een steelband. Ik doe even een dansje maar beide heren lopen verder, dus ik ga er maar weer achteraan. De tweede helft bevat meer onverharde paden waar de fietsers ook niet op kunnen, dus het wordt wat rustiger op het parcours. De route is erg mooi en afwisselen, en al keuvelend, filosoferend en vooral ook slap geouwehoer gaan de kilometers haast ongemerkt voorbij. Verleden week heb ik bewust de baggelhuizer marathon overgeslagen, om uitgeruste benen te hebben en geen kleine pijntjes te voelen. Dit pakt goed uit, want ik loop lekker en na een klein miezerbuitje is het nu weer zonnig met alleen nog een regenboog die doet herinneren aan de druppen die nu blijkbaar ergens anders valt.

Zoals genoemd is de route gevarieerd, zo lopen we door een geoogst maisveld om vervolgens dwars door een koeienstal onze route te vervolgen. Bij een volgende verzorgingspost staan nog twee doedelzakkers in vol ornaat te spelen. Daarna volgt nog een stuk dwars over het veen, het is niet extreem sompig maar de ondergrond veert mooi mee. In de laatste kilometers nog een stuk door een weiland. Logischerwijs lopen daardoor de kilometertijden iets op, in een voor de rest erg vlakke loop. In de laatste twee kilometer is het weer druk op het parcours ook met nogal wat auto’s, we lopen achter elkaar en voor de verandering loop ik eens voorop. Ik maak nog even iets tempo en we persen er nog een 5.02 kilometer uit, achter mij wordt gevraagd of dit nou echt nodig is. Achteraf blijkt dat we door deze slotkilometers nog net in de top 100 finishen (in 3:48), dus dat pakken we toch nog mooi even mee :-).

De verzorging aan de finish is wederom top met verschillende drankjes, yoghurt, tomatensoep en nog het een en ander. De kilometer terug naar de sporthal is gaat beduidend minder soepel dan voorafgaande aan de start. Blijft toch opmerkelijk dat je 4 uur prima loopt, maar na tien minuten stil staan gelijk toch wel redelijk verzuurde benen hebt.

Na een frisse douche, beweeg ik me richting het station en met drie overstappen ben ik terug in het Groningse. De marathon was de tocht zeker waard, een absolute aanrader voor elk die deze marathon nog niet gelopen heeft. Gevarieerde parcours, en mede door een legioen aan vrijwilligers erg goed geregeld. Absolute aanbeveling!