Hoe vaak moet iets gebeuren voordat het een traditie genoemd kan worden? In december begonnen Wouter en Lút met de maandelijkse marathon, en nu vindt de vierde editie al plaats.
Het succes zingt rond, want waar het begon met een kleinschalig evenement kunnen we deze keer maar liefst vier deelnemers begroeten.
In januari liep Edwin voor het eerst mee, en de regelementen schrijven voor dat een nieuwe deelnemer zelf ook een marathon dient te organiseren. Zo staan Wouter, Lút, Edwin en nieuwkomer Jaap op zondagochtend 21 maart aan de start van de eerste Bijlmer marathon.
We starten iets na negen uur aan de door Edwin uitgedachte route. Na anderhalve kilometer hebben we al een eerste toeristische “hoogtepunt”, de Ajax Amsterdam Arena. Ondanks nog maar net van huis, wordt er al uitgebreid de tijd genomen om op de foto te gaan met Johan Cruijff, het standbeeld.
Via de RAI en de zuid as, komen we na ongeveer 10 km bij een volgende highlight, het Olympische stadion tevens start en finish plek van de Amsterdam marathon, door 75% van de Bijlmer marathon deelnemers wel eens volbracht. Het moment wordt tevens aangegrepen om door de organisatie aangeboden stroopwafel te consumeren, en dat allemaal voor dat inschrijfgeld.
Na een tijdje lopen we langs de bosbaan door het Amsterdamse bos, ook bekend gebied van de Sri Chinmoy marathon, door 50% van de Bijlmer marathon deelnemers wel eens volbracht. We lopen verder en komen bij de Amstel, wederom op het parcours van de Amsterdam marathon. Deze keer keren we niet bij Ouderkerk maar gaan we rechtdoor richting Abcoude
We zijn ondertussen ruim halverwege en weer tijd voor een pauze. Wouter heeft nog een voorraad marsen bij zich, die door de deelnemers ontvangen wordt met een blijdschap grenzend aan een groep kinderen op schoolreisje.
We lopen verder via het platteland en zien de contouren van de stad liggen, de wind is stevig en ondanks dat vandaag de lente begint is hier weinig van te merken. Nieuwkomer en jonge hond Jaap sleurt op kop, met een pr op de halve marathon van 1:18 tapt hij qua tempo zelden uit de maximaal 10km per uur vaatje. Op de hele marathon is Jaap relatief onervaren met een pr van 4:45 (dit was geen vlakke plattelandsmarathon dient voor de volledigheid vermeld te worden), maar hij laat zien dat hij ook voor dit langere werk eigenlijk niet veel moeite hoeft te doen, en hij begint steeds meer er voor te zorgen dat onze kilometers nog rond de 5:30 zitten ipv de 6 minuten per km wat meer onze kruissnelheid is.
Ondertussen zijn we nog op minder dan 10 km van de stal en nemen een laatste stop. Naast stroopwafels blijken er ook nog gevulde koeken te zijn, altijd een heerlijkheid maar helemaal op dit moment van de dag.
En zo komen we bij de Gaasperplas weer Amsterdam in, de vertrouwde trainingsgrond van Edwin. Liep hij na de gevulde koek stop nog op lichte achterstand, maar eenmaal terug op zijn vertrouwede thuisgrond herpakt hij zich en vervult zijn rol als gids weer met verve. Zo laat hij ons nog even stil staan bij het Bijlmer ramp monument waar in 1992 een vliegtuig neerstortte. Met een klein extra lusje zodat iedereen zijn horloge de 42.2 aantikt zijn we in 4u20m weer terug bij af. Wouter hoort zijn vrouw al roepen en gaat gelijk door naar huis. Lút en Jaap maken nog even gebruik van de mogelijkheid om bij Edwin de koelkast te plunderen om daarna ook weer aangesterkt huiswaarts te kunnen keren.
De vierde maandelijkse marathon was weer een succes van Ivo Niehe achtige proporties, en ligt de bal voor de volgende versie nu bij nieuwkomer Jaap.
One response
Forrest Gum begon allennig (Lohues) en eindigde met een grote schare volgers.
Sinds er geen officiële marathons gelopen meer mogen worden, is het heilig vuur weg. Het vuur om een bepaalde tijd te lopen, een bepaalde marathon, een bepaalde langere afstand, een dubbeldekker, of “ de 100mc” aan te tikken. Laat staan om spontaan eens een paar uur te gaan hardlopen.
Jonge (?) lange afstandslopers zijn schaars, want die hebben geen tijd. En daar speelt dit genootschap op in. Starttijd altijd 9.00 uur stipt, altijd op zondag dus gratis parkeren/ altijd vlak bij station, nooit bonus kilometers maar altijd exact 42195meter en last-butt-least altijd inclusief lekkernijen (dus een soort walking brunch/ win je tijd mee terug).
De Bijlmer, een prachtwijk, niet een vakantiebestemming of doel voor een weekendje weg. Maar de start en finish na eigenlijk louter groen gezien. De stad nooit ver, maar bomen genoeg om de poot omhoog tegen te houden. Duizenden ganzen, diverse zilverreigers, muzenbiters en in het Amsterdamse bos geklop van Woody Woodpecker.
Een feest, corona proof met 4 man al keuvelend alle hoogtemeters mee pakkend rondom de Amstel. Alleen het handpondje zat niet in de route. En zo kwamen we te weten dat ons nieuwste lid in de Noord-Hollandse hoofdstad woonachtig is.
Op naar de “50” van Haarlem.