Na de vijfdaagse in Groningen is het tijd voor een nieuw plan. Zo ontstaat de dubbeldekker “Groningen – Appelscha – Groningen”, de eenmalige najaarsklassieker. 2x 60km met een overnachting in Appelscha.
Twee weken voor deze tweedaagse doe ik mee met een ¼ triatlon, de dagen erna als de spierpijn wegtrekt blijft een pijntje in mijn lies over. Ik sport nog een paar dagen rustig door, maar besluit dan toch vier dagen complete rust te houden. Als ik daarna rustig probeer te bootcampen is de pijn allerminst weg, zwaar chagrijnig ben ik. De volgende ochtend bel ik gelijk mijn fysio, en ik kan nog dezelfde dag langs komen. Hij onderzoek wat, ik klaag wat over hoeveel onrecht mij wordt aangedaan. We filosoferen over wat wijs is om te doen. Hij ziet geen ‘acuut gevaar’, de veiligste optie is om niet te starten, maar mocht ik dat wel doen dan zal ik zeker dag 1 wel door moeten komen.
Vrijdag komt Amy al naar Groningen, we eten in het lokale buurthuis voor 2,50 pasta carbonara en kijken ’s avonds muziekbandjes in vera. Drinken een drankje, doen een dansje. Natuurlijk niet geheel de ideale voorbereiding, maar het draait niet alleen om hardlopen.
Zaterdagochtend komen de overige drie deelnemers. Om 9 uur is de start, de eerste 10km gaan door de stad om daarna in de Onlanden aan te komen. Ik voel vanaf het begin mijn lies, en als ik na een korte sanitaire stop iets meer tempo maak om weer aan te sluiten, merk ik dat ik het echt rustig aan moet doen, maar snelheid staat vandaag sowieso niet op het programma.
Er zijn buien verwacht in de ochtend en later in de middag. In de ochtend gaat de nattigheid aan ons voorbij, vanuit de lucht dan. Langs het Eelderdiep is het gras hoog en de voeten worden kletsnat. Bij de oversteek van het ene weiland naar een ander weiland staat er ineens iemand strak in racefietspak, het is niemand minder dan UMTB-CCC finisher Martijn Hoek.
Na nog wat ploeteren door het hoge gras komen we bij Alex Jager zijn huis, hij speelt verzorgingspost vandaag. Hij heeft er werk van gemaakt, op een versierde tafel staat allemaal lekkers uitgestald. Amy en ik zijn er als eersten, daarna komt Johan Wander en weer iets later Chris Dol en Janneke Cazemier. Zo zijn we allen weer bij elkaar en kan er nog even een groepsfoto gemaakt worden.
Daarna gaat de tocht weer verder, ik loop nog steeds met Amy. Rond 2 uur middags geeft de buienradar een stevige piek aan, en die komt er ook. Gelukkig kunnen we even schuilen bij een boerenschuur. Ongeveer 10 minuten plenst het, ik eet nog wat en als de ergste regen weer voorbij is gaan we weer verder. Onze tempo’s beginnen steeds meer uit elkaar te lopen, en uiteindelijk loop ik definitief alleen. Ik heb mijn regenjas alweer uit, als er toch nog een buitje komt maar het zet niet echt door dus ik loop ook maar door. Zo kom ik middags om 4 uur aan op de camping. Vrouw E is er ook met de kinderen, vrienden uit Appelscha zijn er met de kinderen en nog twee vrienden uit Groningen. Allemaal in het kader van gezelligheid en support crew. En supporten doen ze; onze bagage staat al klaar, de bedden zijn opgemaakt, er wordt avondeten gekookt en wij hoeven maar te zitten en aan te geven wat we nodig hebben en het wordt gebracht. Ik begin met yoghurt, een soepje en een alcoholvrij biertje. Een voor een druppelen de deelnemers binnen, het is gezellig druk. ’s Avonds eten we met zijn allen, en daarna spelen sommige mensen een kaartspel en anderen luieren en kletsen wat.



De volgende ochtend ontbijten we met croissants, yoghurt, fruit, (suiker)brood, en meer van dat alles. Dan om 9 uur kunnen we vertrekken voor dag 2. De weersverwachtingen zijn goed en dat blijkt te kloppen, de hele dag is het heerlijk weer. De eerste drie uur loop ik met Amy en Chris, geheel tegen de verwachting in voelt de lies zelfs beter dan gisteren, het lichaam is soms onnavolgbaar. Dan komen we Wouter Bouw tegen die ons tegemoet is gelopen omdat de verzorgingspost vandaag bij zijn huis is. De twee uur daarna loop ik met Wouter. Dan na een ruime marathon is er de verdiende verzorgingspost. Wouter gaat de andere lopers tegemoet lopen want hij heeft er 35km opzitten en wil de marathon nog vol maken, ik doe het even rustig aan. Na een tijdje komt Amy ook binnen, zij neemt een minder lange pauze. Dus sta ik ook maar weer op, de verzuring zit behoorlijk in de benen maar na een stukje wandelen kom ik weer in dribbel hardloopmodus. Over de dijken(gras) in de onlanden komen we weer aan in de stad. Een contrast met de rest van de dag, die door een aaneenschakeling van rustige natuurgebieden ging en nu de drukte van het Noorderplantsoen op een zonnige zondagmiddag. Zo komen we rond half 5 middags weer terug bij de startlijn waar nu finish staat. We ploffen neer en laten ons wederom goed verzorgen.
Voor de finishers een winnaarshanddoek (mede mogelijk gemaakt door: d-t print)
Mooie routes, lekker weer, pijntjes die mee blijken te vallen en vooral veel gezelligheid. Het waren twee fantastische dagen.




No responses yet