Zaterdag 15 oktober 2022 staat de 100km Indian Summer Ultra (ISU) op het programma. De start is om 6 uur ’s ochtends. Te vroeg voor het OV, en ook geen andere Groningers op de startlijst om een lift te vragen. Gelukkig hoor ik van Amy Burdis dat ze het weekend gaat kamperen, dus zo vertrek ik vrijdagmiddag ook met mijn koepeltentje naar de camping.

De camping (tevens start/finish locatie) heeft een mooi ‘koerscafe’ waar voor dit weekend hardlopers ook welkom zijn. ’s Avonds is Arjan Muthert ook aanwezig, en we hebben een gezellige avond. Sommigen denken dat een stevige Quatrippel een goede manier is om koolhydraten te stapelen, ik hou het bij alcoholvrij bier.

De start van de ISU is altijd iets bijzonders, deze keer met een danseres en een drummer die de startceremonie verzorgen. Zo vertrekken we met zo’n 150 lopers op 75 & 100km. Het parcours bestaat al vrij snel uit single tracks, dus dat zorgt voor een mooie lange rits van hoofdlampen. Het eerste anderhalve uur is geconcentreerd lopen over de oneffen bospaden in het donker en op sommige plaatsen ook mistig. De combinatie van de mist en de opkomende zon is wel prachtig.

Soms loop ik stukken alleen en soms met anderen. Op 20km is de eerste verzorgingspost, ik neem de nodige middelen en begin aan de volgende etappe. Het parcours is bijna allemaal onverhard, veel bos en soms stukken weiland, akker of andere iets moeilijkere begaanbare ondergrond. Het is echt herfst in het bos, veel bladeren, paddenstoelen en af en toe beetje drassig.

Zo gaat de dag eigenlijk verder. Mijn maag is niet denderend, maar kan voldoende voedsel/drinken binnen krijgen. De ochtend verloopt droog met soms zelfs een zonnetje. Na 70km begint het echt wel werken te worden. Had ik vooraf misschien stiekem gehoopt hier nog iets langer het tempo vast te kunnen houden, lopen de kilometertijden toch wat op maar echt dramatisch uit de klauwen lopen doet het zeker niet.

Bij de laatste verzorgingspost op 80km vertrekt een loper iets voor mij, op ongeveer 85km ben ik bij hem. We kletsen wat, en proberen elkaar er doorheen te slepen. Zo gaan we verder, de bliepjes van mijn horloge dat er weer een kilometer verstreken is lijkt steeds langer te duren.

De ISU (en ook andere lopen van RFR) hebben vaak een uitsmijter. Nu zit deze in de laatste 3km, we mogen nog via een grote trap een zandduin beklimmen. Als we die overleefd hebben weten we dat we er bijna zijn. 1km voor de finish worden we ingehaald door iemand die er behoorlijk de sokken erin heeft. Waarschijnlijk wil hij proberen onder de 11 uur te finishen, waar mijn medeloper en ik het ook al even over hadden. Mijn compagnon zet nog wel de achtervolging in, en ik doe ook een halfbakken poging maar we kunnen allebei niet aanhaken. Het is ook wel goed zo, ik ga weer een 100km finishen en het is een mooie dag geweest. Na 11 uur en 33 seconden ben ik weer terug bij af.

Ik waggel weer naar mijn tentje dat gelukkig dicht bij de douchehokken staat. Het water is er niet echt warm, maar het voelt geweldig. Daarna ga ik weer terug naar het koerscafé bij de finish. Verschillende bekenden druppelen een voor een binnen, en het is er gezellig. Ik heb een ‘all-inclusive pakket’ dus kan ook gebruik maken van het aanwezige avondeten en de volgende ochtend van het (goed verzorgde) ontbijtbuffet. Dan met de bepakking terug naar de bushalte. Het weekend was een mooi uitje.