In hardloopland is het druk met elk weekend meerdere loopmogelijkheden. Afgelopen zaterdag was de eerste editie van Kill the Hill, een hardloopevenement georganiseerd door Steenboksport, Nico en legio andere vrijwilligers.  Afstanden van 4, 8 of 16km met evenveel keer de 32 meter hoge kardingebult op (tevens het hoogste landpunt van de provincie).

Bij aankomst miezert het, de 16km is dan net vertrokken. Ik heb mij ingeschreven voor de 8. haal mijn startnummer, daar is het overdekt en uit de wind, ik blijf tot 5 minuten voor de start daar staan. Dan even snel mijn jas en lange broek in de fietstas zodat ik net op tijd bij de start ben. Het startschot is een toeter en dan vertrekken we, 4 rondjes van 2km. De eerste meters zijn nog verhard, en dan begint het soppen door het gras, na honderd meter stap ik al ‘verkeerd’ en heb ik een ouderwetse kletspoot. Dan volgt de eerste beklimming van de bult via de steile kant. Het is maar een klein stukje, maar het zorgt ervoor dat ik compleet buitenadem ben. Gelukkig gaat het dan even verhard naar beneden, en kan ik even weer even op adem komen. Dan weer onverhard en in de eerste ronde is dit gelijk al een glijbaan, maar ik kom er goed door. Daarna via de andere kant weer de heuvel op, deze kant is minder ruig, en glooit verhard met een haarspeld omhoog. Dan weer een afdaling via iets dat als pad door moet gaan, maar eigenlijk een natte modderbaan is. Ik loop zelden op trailschoenen, maar wat ben ik blij dat ik ze vandaag aan heb.

Daarna volgt nog een stuk door gras, pluktuin en nog meer gras. Maar vergeleken met het stijgen, dalen en glibberen is dit juist het stuk waar wat tempo gemaakt kan worden. Dan zit ronde 1 erop, ik loop voor het eerst weer in lange tight, en heb ook nog korte en lange mouwen t-shirt aan. De lange mouwen kan wel uit, want het gaat wel lekker en na de eerste ronde is wel gebleken dat deze kardingepuist serieus aangepakt moet worden.

In de tweede ronde is er een kleine parcourswijziging, een van de twee gladde stukken is vervangen door een stukje met trap, vooral voor mensen op ‘gewone’ hardloopschoenen was het haast onmogelijk om zonder kleerscheuren de originele route door te komen.

Bij het ingaan van de derde ronde sluit ik aan bij een groepje van drie, ze vragen of ik erlangs wil, dat vroeg ik mijzelf ook net af maar besluit het maar te doen. Ook de derde ronde kom ik goed door. In het begin van de laatste ronde word ik voorbij geknald door de eerste van de 16km. Hij loopt bij me vandaan, maar boven op de heuvel sta ik weer naast hem, verschil tussen hardloopschoenen en trailschoenen blijkbaar. Ik heb wel een hartslag van 181 zie ik, zo hoog scoor ik zelden.
 
Ook het laatste glibberstuk kom ik goed door, en trek de laatste kilometer over het gras nog even door. Gefinisht! Klets nog even na, en ga naar huis. Kijk uit naar de warme douche.

’s avonds kijk ik op internet de uitslagenlijst, en zie dat ik er niet tussen sta. Kijkend op mijn horloge zie ik dat ik zowaar 3^e ben geworden. Heb ik weer, niets in de gaten gehad en geen bewijs. Nou ja, het doet niets af aan de leuke loop die het was.

Filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=vpXBrY-Mc10
Fotos’s: https://myalbum.com/album/A6K6BnwQphs35V/

Credits foto’s: Luc Veenstra