Vorig jaar liep ik een 5-daagse rond Wageningen, vanuit daar ontstond het idee om zoiets ook in Groningen te organiseren. Samen met Nico (organisator van o.a. de kardingebultra) en Jos, Jan en Moussa van loopgroep Pallas in Wageningen.

We maken routes, zoeken contact met verschillende partijen als Gronings landschap, natuurmonumenten en de gemeente, ronselen deelnemers en regelen verzorgingsposten.
De laatste dagen voor de start ben ik meer bezig met de randzaken die nog moeten gebeuren, dan het idee dat ik zelf ook vijf opeenvolgende dagen een ruime marathon moet lopen.

Maar dinsdagavond pak ik toch ook mijn eigen hardloopspullen, en als ik woensdagochtend (3 mei 2023) in het hostel kom is het al gezellig druk.  We maken een mooie startfoto in het nabijgelegen Sint Anthony Gasthuis en off we go. De Pallas Meerdaagse Groningen is begonnen, maar dat niet alleen, ik loop vandaag ook mijn 100^e marathon/ultra. In hardloopland een reden voor een feestje, maar eerst moet er nog wel gefinisht worden. De route gaat rond het Leekstermeer en de onlanden. Maar een ruime 50km en kleine 6 uur later ben ik weer terug bij af, en is het feest. De legendarische Utrechtse hardloper Wouter van D, die wegens blessureleed momenteel niet zichtbaar is op de hardloopvelden, heeft de sport nog niet de rug toegekeerd want hij staat bij de finish klaar met een treetje Us Heit. Van Nico ontvang ik een ‘100 marathon’ bokaal en ook al een fles bier. Zelf heb ik taart geregeld, en even later komen er nog verschillende niet hardloopvrienden langs, wat ik erg waardeer. Het blijft uiteraard een bescheiden feestje, want dit was slechts dag 1, nog 4 te gaan.

Donderdag (53km) is het al vroeg zonnig, dus geen twijfel over T-shirt of lange mouwen. De route gaat via de Westerbroekstermadepolder naar Kropswolde en door natuurgebied ’t roegwold. Op het 750 meter lange houten vlonderpad dat we oversteken liggen verschillende dode vogels, vogelgriep. Nederland is een intensief pluimveeland, de uitwassen daarvan komen we dus tegen. Niet veel later lees ik, dat in de onlanden die week op 1 dag 285 dode kokmeeuwen zijn opgeruimd. De 2^e verzorgingspost is bij Danielle H. thuis, we kennen elkaars gezicht al ruim 20 jaar maar onze wegen kruizen slecht sporadisch. Recentelijk kwamen elkaar weer een paar keer tegen wegens overlappende zwemtijden van onze kinderen. Ze reageerde gelijk enthousiast om vrijwilliger te zijn bij deze loop. Het is nog steeds mooi weer en kunnen gezellig buiten zitten. Mijn ouders en huisgenoten zijn ook aanwezig, wat het nog extra gezellig maakt. De laatste 10km gaat het tempo iets omhoog, en zo rollen we met zijn drieën (Sjirk, Arjan en ik) Groningen binnen. Gisteren aten we in Weeva, het restaurant aan het hotel vast, deze avond halen we eten bij Warung jawa waar je nog voor 7 euro een goede bak bami kunt kopen. Prima herstel voedsel.

Vrijdag staat de koninginnenrit op het programma, 67km op en neer naar de Waddenzee. Er wordt in de groepsapp druk gediscussieerd hoe laat er vertrokken gaat worden, want er is onweer in de middag voorspeld, ik besluit om 8 uur te vertrekken. Als ik ’s ochtends in het hotel kom zijn de meeste mensen al vertrokken, maar Sjirk is er nog niet. Arjan besluit om op hem te wachten, mede omdat Sjirk geen eigen navigatie heeft. Die ochtend loop ik met Amy, ik waardeer haar erg en we kletsen gezellig, dus de kilometers vliegen voorbij. Op 30km is de eerste verzorgingspost bij zeefdrukster Mara. Ook zij is iemand die ik niet extreem goed ken, maar wel 20 jaar van tijd tot tijd tegenkom. Ook zij reageerde gelijk enthousiast of zij haar atelier beschikbaar wil stellen als verzorgingspost (haar woorden “er komen allemaal bezwete afgetrainde mannen langs? Hell yes!”). Het atelier hoeven we niet in, want het is nog steeds lekker zonnig dus we zitten buiten op straat. Niet veel later komen Sjirk en Arjan er ook aan, als ze vertrekken haak ik bij hun aan en zijn we weer met zijn drieën. Tegen de tijd dat we bij Noordpolderzijl aankomen begint het al een stuk bewolkter te worden, maar we kunnen nog net de verschillende Waddeneilanden zien. In Usquert blijkt de route dwars door de lokale braderie te lopen, en bij de verzorgingspost in het gebouw van de ijsvereniging tanken we weer even bij. Daarna door naar de volgende verzorgingspost in Bedum. Daar blijven we niet te lang, want de lucht wordt steeds donkerder en er bereiken ons al berichten dat bv bevrijdingsfestival tijdelijk de poorten sluit wegens het verwachte noodweer. Als we Groningen binnenkomen beginnen de spetters serieuzer te worden, we zetten nog wat vaart en komen nog redelijk droog het hostel binnen. Lopers die later binnenkomen zijn een stuk natter en kouder, maar ruim een uurtje later is iedereen weer terug in het nest. Het hostel is een perfecte plek voor ons, we kunnen er met zijn allen ruim zitten, en het is geen enkel probleem dat we allemaal zelf aangeschafte eten/drinken nuttigen, die we overdag ook gewoon kunnen laten staan. Ook lopers die niet in het hostel overnachten mogen gebruik maken van de douches en bagageruimte. De pizza’s die we ’s avonds bestellen eten we ook in het hostel.

Zaterdag (51km) staat er een rondje stad op het programma. De weersverwachting is ongeveer gelijk aan de dag ervoor, overdag zonnig met aan het einde van de middag kans op regen. Via Engelbert lopen we door Meerstad en via Kardinge over de Kardingebult naar de eerste verzorgingspost, mijn eigen huis. Daarna vervolgt de route zich door de ‘schilwijken’ van de stad en lopen ook over Zernike. Bij de laatste verzorgingspost houden we het kort want wederom is er regen op komst. Via het suikerunie terrein komen we in de stad. Nog 3 kilometer, en naarmate de regen steeds harder begint te worden, beginnen wij harder te lopen. De laatste kilometer komt het met bakken uit de lucht, en lopen deze kilometer in 4:30. Een mooie eindsprint, maar toch zeiknat.

Zondag (51km), de laatste dag. Ook al kom ik de dagen relatief makkelijk door, gedurende deze dag tel ik voor het eerst de kilometers af. Door de dagelijkse inspanning en relatief weinig slaap begin ik de vermoeidheid wel wat te voelen, ook mijn achillespees begint behoorlijk opstandig te worden en de maag wordt ook elke dag iets sikkeneuriger. Maar ik heb weinig spierpijn, en kan me verder nog goed voortbewegen. Deze dag gaat naar het zuiden, vosbergen, Noordlaren bos, 50 bunder, scharlakenbos, relatief veel bos dus. Door de regen van de vorige nacht, is vandaag de meeste trail achtige ervaring. Net als de vorige dagen loop ik weer met Sjirk en Arjan. Bij de laatste verzorgingspost breekt het zonnetje goed door, en we zakken steeds meer onderuit in onze stoelen. Na een tijdje besluiten we toch maar door te gaan. Vlak voor aankomst staat de familie mij al aan te moedigen en dan zijn we er. Als iedereen fris gedoucht is, is het tijd voor de medaille uitreiking. Cateraar Sytse voorziet ons nog van een maaltijd, en dan vertrekt iedereen weer huiswaarts. Ik vind het haast jammer dat weer voorbij is. Elke dag lekker lopen en dan beetje rondhangen met leuke groep mensen, het waren gezellige dagen.