Het is dinsdagavond, morgen gaat de Pallas 5-daagse starten. Vorig jaar bij het de Pelgrimstocht liepen drie leden van Pallas 67 (Atletiekvereniging Wageningen) mee, en zij hebben besloten om een soortgelijk evenement te organiseren (hulde!). Zodoende zit ik nu bij Moussa thuis in Wageningen. Arjan, Katie en Jos zitten er ook. Allemaal ook deelnemers van vorig jaar, en al nachtje van tevoren naar Wageningen afgereisd, want morgen om 8 uur is de start.

Dag 1 Wageningen – Arnhem 60km – 7:04
Rond half 8 komen we op het sportpark van Pallas aan. In totaal blijken er 17 deelnemers te zijn, die het voornemen hebben om alle 5 dagen te lopen (ook zijn er dagelijks enkele daglopers die een of twee dagen meelopen). Beetje kletsen, nog wat eten en drinken en de laatste hand leggen aan de gear voor onderweg. Iedereen krijgt een speciaal voor de tocht ontworpen T-shirt. Na een groepsfoto is het tijd om te vertrekken.

De eerste 4km lopen we samen voor een gemeenschappelijke veerpondtocht over de Neder-Rijn. Nadat we aan de overkant zijn aanbeland lopen we nog een tijd als groep verder. Dan is Arjan de eerste die zegt “6.50 per km is mij toch iets te langzaam” en langzaam stiefelt hij voor ons uit. Na een tijdje valt ook de rest van de groep uiteen in wat kleinere groepjes. Ik loop op mijn gemak in een rustig tempo.
Bij de rijksweg 50 steken we de Waal over, en lopen ten zuiden van de Waal richting Nijmegen. De omgeving is mooi, het gezelschap gezellig maar merk dat ik steeds meer moet inhouden om niet voorruit te lopen, dus op ongeveer 30km besluit ik om maar gewoon door te lopen, en loop ik alleen.  

Op 43km kom ik aan bij Kasteel Doornenburg, tevens de tweede verzorgingspost van de dag. Voordat ik aankom, zie ik een groepje van 5 lopers net vertrekken, ik loop alweer anderhalf uur alleen dus besluit niet al te lang te pauzeren en even door te stappen om weer bij een groep aan te kunnen sluiten. Onderweg naar de groep haal ik Marcel in, hij staat geparkeerd en heeft kramp. (Later blijkt dat hij in het dichtstbijzijnde dorp magnesium, zink, kalk, ors en een liter yogidrink heeft gekocht, en na deze cocktail zich weer het heertje voelde).

Vlak voordat ik weer bij een iets drukkere weg aankom, sluit ik aan bij de groep. Zo lopen we keuvelend richting Arnhem, en daarna door Arnhem want de stayokay ligt in het Noorden van de stad. In de laatste kilometer(s) zitten behoorlijke steile stukken. Ik voel mijn achillespees, daar baal ik wat van, want daar heb ik vorig jaar tijdens het Pelgrimspad redelijk last van gehad, en heb daar voor dit avontuur geen zin in. Was die 100km in België, drie weken geleden toch te veel van het goede? Ik doe het rustig aan en wandel omhoog. Zo kom ik enkele minuten na de groep binnen. Het is goed zo. ’s avonds in het hostel nog de Conference finale kijken, helaas geen overwinning voor Feyenoord maar gelukkig ook geen verlenging en penalty’s, dus toch nog beetje op tijd op bed. Want daar win je de tour.

Dag 2 Arnhem – Loenen 51km – 5:51
Na het ontbijtbuffet is het tijd voor dag 2. Was er gister nog wat stad en verharde wegen, deze dag gaat bijna in zijn geheel over de Veluwezoom met o.a. het heuvelachtige heidegebied de Posbank.
Om achillespees klachten voor te zijn, heb ik vooraf een ontstekingsremmer genomen. Ik blijf dit elke ochtend doen, of het echt nodig is weet ik niet, maar ik heb weinig last meer van mijn achillespees. Ook knip ik de achterkant van mijn sok in, om zo weinig mogelijk druk op achillespees/hiel te hebben. Dit doe ik uiteraard alleen bij mijn oudste paar sokken, us binne suunig (loop langere afstanden op dubbellaags sokken, en die kosten al snel 25 euro per paar). Het gevolg is wel dat ik elke dag in het hotel na het wassen van de sokken om een föhn moet vragen om ze op tijd droog te krijgen.Met nog vijf andere lopers ben ik half uurtje later gestart, om zo ongeveer op dezelfde tijd bij de eerste verzorgingspost aan te komen. Ook zo zal het elke dag gaan, we lopen als groepje latere starters bij elkaar, en zo tussen de 20 -30 km halen we langzaam de eerdere gestarte lopers in. Zo lopen we naar de tweede verzorgingspost waarna meestal langzaam onze groep uit elkaar valt en iedereen zijn eigen gang gaat. Ik loop samen met Benia en Moussa, maar na de tweede verzorgingspost zie ik Arjan en Nitish in de verte lopen. Ik voel me nog goed en met een paar kilometers onder de 5 minuten kan ik aansluiten. Dan kan het gas er weer af, en lopen we rustig verder. Met de aankomst in Loenen is het snel gedaan met de rust, het dorpsfeest is in volle gang en de kermis die vlakbij het hotel staat draait overuren. Of het feest in de kleine uurtjes doorgaat is onbekend, ik sliep.

Klaar voor de start
Posbank

Dag 3 Loenen – Elspeet 57km – 6:15
Voor deze dag staat weer een hele dag over de Veluwe op het programma met o.a. een bezoek aan radio Kootwijk. De vorige twee dagen zijn drie tenen beetje geïrriteerd geraakt, en besluit op een ander paar schoenen te starten. Half maatje groter en iets stugger model. Beetje een risico, want ik heb nog niet heel veel op deze schoenen gelopen, en zeker niet zulke afstanden. Ook verander ik iets in mijn navigatie. Ik gebruik DwMap op mijn horloge (en gpx-viewer als ondersteuning op mijn telefoon). Ik switch naar de Garmin native app op mijn horloge. Om het maximale aantal waypoints te omzeilen, gebruiken DwMap en Garmin verschillende methodes, en heb het vermoeden dat Garmin dit beter doet. Zowel de schoen als navigatie keuze zal ik de volgende dagen blijven gebruiken.

In de eerste kilometers na de start om half 9 komen we allerlei voornamelijk mannen tegen met een kratje bier op de fiets. In het kader van het dorpsfeest blijkt er in het bos het lokale ‘(houten)duiven schieten’ te zijn. Het is er een drukte van belang, en onze route is i.v.m. de veiligheid afgezet. We lopen een detour van ongeveer een kilometer om weer op het juiste pad te komen, we laten de combinatie van drank en schieten achter ons. Wel horen we in de verte nog het Wilhelmus spelen.

De route is weer schitterend, en we blijven als groep weer bijeen tot we de vroegere lopers beginnen in te halen. Arjan en Ivo versnellen dan wat, ik loop wat rustiger. Bij de tweede verzorgingspost zie ik dat ze tien minuten daarvoor hebben ingecheckt, ik heb nog wel even zin om tempo te maken dus verlaat Benia en Moussa. Ik loop rond de 5:30 per kilometer. In de buurt van de finish is het een stelsel van verschillende kleine paadjes. Het toeval wil dat Arjan, Ivo en ik gelijktijdig bij de finish kom, maar wel van verschillende kanten. Moussa en Benia die 10 minuten later finishen, komen weer uit nog een ander paadje tevoorschijn.

Bij de finish is mijn vaste stramien, iets zouts eten (instantsoep tomaat), en daarna nog wat kwark voor de eiwitten. Dan douchen en warme/schone kleren aan. Terug naar de finish om latere lopers te zien finishen, nog een soep en wat alcoholvrij bier voor vocht en koolhydraten. Zoals elke avond eten we in het hotel, deze keer geen buffet waar als een kudde sprinkhanen de boel kaalgevreten wordt maar een serieus diner. Wel worden er meerdere keren frietjes bijbesteld.

De hoogste natuurlijke waterval was iets verderop
Vlakbij Radio Kootwijk

Dag 4 Elspeet – Doorn 61km – 6:33
Vandaag de oversteek van de Veluwe naar de Utrechtse heuvelrug. Weer een gevarieerde route met o.a. de Ermelose en Appelsche Heide en iets meer stedelijke gebieden van Achterveld en Woudenberg. De finish is bij een hotel, waar trail-events deze dag een 50 en 100km organiseert. Met een groepje gaan we even kijken en kletsen nog een tijdje met de organisatie. Dan horen we gejuich vanaf onze finishplaats, Katie is als laatste loper binnen, heugelijk natuurlijk. Maar nog heugelijker is dat Amy haar 100ste officiële marathon heeft gelopen en er taart is. Daar ben ik natuurlijk als de kippen bij. Als we ‘s avonds aan het avondeten zitten komt er regelmatig een vermoeide 100km loper binnengestrompeld. Zelf voel ik mij nog steeds naar omstandigheden goed. Enkele tenen zijn gevoelig, maar gedurende de dag tape ik ze in en heb ik er geen last van. Qua spierpijn en vermoeide benen neemt het wel elke dag iets toe, maar er is nog goed mee te leven en lopen.

Dagen van zand
Finish dag 4

Dag 5 Doorn – Wageningen 50km – 5:17
Vandaag mag iedereen bepalen hoe laat hij/zij vertrekt, maar wel met de gedachten om rond 15.00 aan te komen bij het clubhuis van Pallas in Wageningen. Een eerste club lopers vertrekt om 7.30, Arjan en ik kunnen het rustig aan doen, want wij vertrekken als laatsten om 9.15. Bij het ontbijt blijkt er ook nog een dagloper te zijn (Pepijn) die graag bij ons aansluit. Gezellig om weer wat nieuw aanspraak te hebben:) hij kent de omgeving goed, en heeft frisse benen. Dat zorgt voor vanaf het begin een relatief hoog tempo, en zo zijn we na een uurtje lopen alweer bijna 10km verder. Ook zit er een rechte afdaling in van ongeveer 500 meter, in de verte zien we Marcel lopen. In de afdaling halen we snelheid van 4:10 per km, wat op dat moment extreem snel voelt. Het is de eerste dag dat ik een regenjas in mijn rugzak heb, gelukkig zijn we op het moment dat de enige serieuze bui in vijf dagen valt in het bos, en is de regen weer voorbij voordat we besluiten dat de regenjas toch echt wel aan kan. Met nog 15km te gaan verstap ik mij ineens behoorlijk. Een ijselijk schreeuw klinkt door het bos, nou ja zo extreem was het misschien niet, maar ik voel het wel. Na even een stukje wandelen moet er toch maar weer gelopen worden. Mede door de adrenaline lukt dit goed, gewoon extra goed voeten recht neer zetten en opletten dat niet te veel vanuit de enkel hoef te compenseren. Met nog 10km te gaan belande we weer op de verharde weg, we lopen enkele vlakke kilometers rond de 5:20, like there is no tomorrow. (Achteraf blijkt dat ik elke dag iets sneller gelopen heb, op de eerste dag 7:02 /km gemiddeld over de hele dag. Dag 2: 6:48 /km. Dag 3: 6:32 /km. Dag 4: 6:29 /km, Dag 5: 6:21 /km. Groeien in het toernooi heet dat.)

Daarna volgt nog een stuk hooggras weiland maar dan komen we toch echt Wageningen binnen. En dan zijn we weer terug waar we vijf dagen geleden begonnen. Het zit erop. Bij de finish is het al druk, met fans en andere aanhang. Ook Elsemiek en de kinderen zijn er, gezellig! De drie lopers die op drie dagen gestopt zijn, zijn ook aanwezig. Voor ons allen is er een uitgebreide maaltijd gekookt, en krijgen allemaal een bijzonder medaille. Jan (een van de lopers, en tevens organisators) heeft bij zijn huis een boom omgehakt, en van de stam houten medailles laten maken. Een bijzonder aandenken, aan deze bijzondere loop.

Naar de bushalte lopen is de zwaarste halve kilometer van de hele loop. Mijn enkel is pijnlijk en wordt met de minuut dikker. Het haalt een klein stukje van de vreugde weg; het ging zo goed, en nu loop ik er toch nog bij als een oude kreupele man. Maar het gevoel van dat ik elke dag met plezier, pijnvrij en relatief gemak heb gelopen overheerst. Wat was het een mooie route, en een gezellig club mensen. Wat is het toch geweldig dat er mensen zijn die dit mogelijk maken. De organisatie die alles voorbereide natuurlijk, maar ook de mensen die de verzorgingsposten bemanden, die de bagage van hotel naar hotel brachten, foto’s maakten, verslagjes schreven. Mensen die het voor de hardlopers mogelijk maakten, om op deze manier vijf dagen door Nederland te mogen rondtrekken.

Stijgende lijn
De Medaille
De enige echte finish

De volgende dag kan ik gelukkig alweer iets beter op mijn enkel staan, en wandel voorzichtig naar de wijkbootcamp waar ik op maandagochtend wel eens deelneem. De trainer is ook fysiotherapeut, dus hij kan even een korte diagnose doen. Ook hij denkt dat het meevalt, de zwelling neemt al weer iets af, en kan alles nog bewegen zonder echt door de grond te gaan. Ik doe nog even wat rekoefeningen, maar geef de pijp al snel aan Maarten. ’s Ochtends slaap ik nog anderhalf uur, en middags nog drie kwartier. Dat had ik nodig. De volgende dag is mijn enkel en wreef mooi blauw/rood maar ik kan alweer stuk beter op staan en lopen. Dit gaat helemaal goed komen, nog even nagenieten en natuurlijk plannen maken voor een nieuw avontuur, want dit smaakt naar meer.

De route

Tags:

2 Responses

  1. prachtig omschreven en ik kan t beamen, het was een geheel ontzorgde meerdaagse met gezellige lopers die goed verwend werden door alle vrijwilligers. Wanneer komt er zoiets in de provincie Groningen? Dan ben ik ook graag weer vd partij.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *