Het is zaterdag 2 april de dag van de ‘Waterloop’. Door Johan Wander georganiseerd voor 20 liefhebbers. Ik heb weer het geluk dat Nico Swart vriendelijk en behulpzaam is en hij wil mij ‘s ochtends vroeg best oppikken uit Joure, waar ik het weekend vertoef. We rijden naar een parkeerplaats in zuid oosten (Kraggenburg) van de Noord Oost Polder. Bij de NOP denk ik vooral aan kale vlaktes en weilanden maar Johan heeft mij verzekerd dat dit echt niet het geval is. Is het een slimme verkooptruc of toch echt zo?Bij aankomst is het nog frisjes, of eigenlijk gewoon ronduit koud. Maar gelukkig is er warme koffie/thee met cake. Beetje kletsen met de binnendruppelende deelnemers, veelal bekende gezichten. Er volgt nog een korte briefing and off we go.

De loop bestaat uit 3 rondes van 19, 16 en 10km. De eerste ronde is direct schitterend en compleet onbekend. Het Waterloopbos blijkt een historisch openlucht polder te zijn, waar honderden onderzoeken (sinds de jaren 50) uitgevoerd zijn naar het gedrag van water. Sinds de jaren 90 is dit niet meer het geval, maar gelukkig is het bewaard gebleven en ‘terug gegeven aan de natuur’. Dit alles geeft een surrealistische en sprookjesachtige sfeer. Door lichte kwetsuur aan voet heb ik afgelopen maand slechts 3x 6km gelopen (wel 300km gefietst), vooraf had ik mij voorgenomen om te stoppen mocht het weer gaan irriteren, maar mede door de prachtroute en het goede gezelschap, besluit ik ook aan de tweede ronde te beginnen.De eerste 25km lopen we veelal met zijn vijven, daarna dunt de groep uit tot vier (Sandra Medendorp, Cees Dijkstra, Jantine Geurken van Ginkel). Het tempo ligt hoger dan vooraf voorgenomen, maar de route is relatief lastig navigeren door dubbele stukken en kleine paadjes met vele aftakkingen.

Cees en Jantine hebben een handheld navigatie, dus het is makkelijk om die in het zicht te houden, en niet steeds zelf te hoeven zoeken met alleen mijn horloge (wel telefoon als back-up). Doordat er door de voorsten wel eens verkeerd wordt gelopen, of even wordt gezocht, werkt het beetje als een trekharmonica en blijven we bij elkaar in de buurt. Ook in deze ronde weinig weilandse vergezichten maar vooral bos. Na 35km terug op de parkeerplaats waar de verzorging uitmuntend is. Een keur aan zoetig, hartig en hartelijkheid. Zelfs aan kleine blikjes cola voor onderweg is gedacht. We vertrekken aan de laatste ronde, deze bestaat voornamelijk uit het volgen van een mountainbike pad. We krijgen nog een klein sneeuwbuitje op het dak, maar het bos biedt bescherming. Ik blijf ondertussen wat achter, en raak even van het pad. Ik neem een klein bramenstruikpaadje om weer op de juiste route te komen, waar ik meen Cees en Jantine ook gezien te hebben. Even later kom ik ze tegen, we moeten de andere kant uit. Ook goed. Na een paar kilometer zijn we bij de finish. Mijn ouders en kinderen zijn er dan ook. Altijd gezellig.